ΘΕΜΑ: Αναφορά του ......, (αρ. πρωτ. εισερχ. 21117/26-09-2013).

Σε συνέχεια της διερεύνησης της ανωτέρω από 26 Σεπτεμβρίου 2013 αναφοράς (αρ. πρωτ. εισερχομένου 21117/26-09-2013) του ........., σχετικά με τη επιβολή της χρέωσης του οκταπλασίου της τεκμαρτής κατανάλωσης λόγω κλοπής ύδατος από μισθωτές των ακινήτων του (3 παροχές με χρέωση 4.650, 1.094 και 5.849 αντίστοιχα) στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας, κατ' άρθρο 4 παρ. 5 ν. 3297/2004 (ΦΕΚ 259 Α'), κατόπιν ενδελεχούς ελέγχου του φακέλου της υπό κρίση διαφοράς και έχοντας υπόψη:

α) τις διατάξεις του άρθρου 4.1 του Κανονισμού Λειτουργίας Ύδρευσης της ΕΥΔΑΠ (ΦΕΚ Β 552/2009) σχετικά με χρέωση του οκταπλασίου της τεκμαρτής λαθραίας κατανάλωσης σε περιπτώσεις κλοπής νερού,

β) την εφαρμογή του άρθρου 2 του ν. 2251/1994, όπως ισχύει, ακόμα και σε ΓΟΣ οι οποίοι έχουν αποτυπωθεί σε υπουργική απόφαση στο πλαίσιο νομοθετικής εξουσιοδότησης (βλ. ΠπρΑθ 3229/1996 και Γ. Δέλλιο, Ατομική και συλλογική προστασία των καταναλωτών από την έλλειψη ουσιασιτκής διαπραγμάτευσης των όρων της σύμβασης, 2008, σελ. 100)

γ) τις διατάξεις του εδαφ. λ. της παρ. 7 του άρθρου 2 του ν. 2251/1994, σχετικά με την καταχρηστικότητα των όρων που επιβάλλουν στον καταναλωτή, σε περίπτωση μη εκπλήρωσης της παροχής του, υπέρμετρη οικονομική επιβάρυνση και τις απόψεις τις θεωρίας σχετικά με την ολική ακυρότητα της επιβολής ποινικών ρητρών μέσω ΓΟΣ (βλ. Γ. Μεντή, ΓΟΣ σε καταναλωτικές και εμπορικές συμβάσεις, 2000, σελ.140)

δ) σε κάθε περίπτωση, τις διατάξεις του άρθρου 409 ΑΚ (βλ. και 181, 288 ΑΚ) σχετικά με την απαγόρευση υπέρμετρων ποινικών ρητρών σύμφωνα με τη φύση της σύμβασης, τη ζημία και τις οικονομικές συνθήκες των μερών και την εύλογη μείωση αυτών.

ε) τις επιταγές της καλής πίστης (288 ΑΚ), σύμφωνα με τις οποίες, και μετά από την κατά περίπτωση συγκεκριμενοποίησή τους, με βάση τις αρχές και τα αξιολογικά κριτήρια που διέπουν την έννομη τάξη αλλά και τις γενικά παραδεκτές στην κοινωνία και τις συναλλαγές αντιλήψεις, μπορεί να επιβάλλεται η αναπροσαρμογή της παροχής, η οποία καθίσταται δυσβάστακτη, λόγω μεταγενέστερης μεταβολής των συνθηκών. Οι επιβαλλόμενες πράξεις ή παραλείψεις αναφέρονται σε θέματα που δεν προβλέπονται ειδικά από το νόμο ή τη σύμβαση. Όταν ειδικές συνθήκες το επιβάλλουν, η καλή πίστη είναι δυνατόν να επιβάλλει και παρέκκλιση, τόσο από τη συμβατική πρόβλεψη, όσο και από τη νομοθετική ρύθμιση (βλ. Μ. Σταθόπουλος, Γενικό Ενοχικό Δίκαιο, 1998, 96 σελ.).

στ) ότι η διακοπή/άρνηση της υδροδότησης, σε περίπτωση εντόνως αμφισβητούμενης και μη εκκαθαρισμένης οφειλής, συνιστά κατάχρηση επιρροής, η οποία εμποδίζει τη συναλλακτική ελευθερία του καταναλωτή ως προς την καταβολή του τιμήματος, ενώ είναι και αντίθετη και με τις επιταγές της καλής πίστης και τις συναλλακτικές υποχρεώσεις ασφάλειας και πρόνοιας, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη και τους κινδύνους και τη διατάραξη που προκαλείται στην σωματική, ψυχική, ηθική, κοινωνική και οικονομική υπόσταση του καταναλωτή, αποτελώντας έτσι τόσο αθέμιτη εμπορική πρακτική όσο και αδικοπραξία (βλ. άρθρο 5 Σ, 57, 281, 288, 914, 932 ΑΚ και άρθρα 8 και 9ζ του ν. 2251/1994, όπως ισχύει, βλ 579/2003 Εφ Πατρών).