Έγγραφης σύσταση προς ΔΕΥΑ Πάρου: Χρήση καταχρηστικού Γενικού Όρου Συναλλαγών - Υπέρμετρη χρέωση για την επανασύνδεση της παροχής ύδατος μετά από διακοπή λόγω οφειλών (αρ. Πρωτ. 11470)
ΘΕΜΑ: Αναφορά του κ. ............. (αρ. πρωτ. εισερχ. 855Α/16-03-2010).
Σε συνέχεια της διερεύνησης της ανωτέρω από 16 Μαρτίου 2010 αναφοράς (αρ. πρωτ. εισερχομένου 3765Α/06-07-11) του κ. ................, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας, κατ' άρθρο 4 παρ. 5 ν. 3297/2004 (ΦΕΚ 259 Α'), κατόπιν ενδελεχούς ελέγχου του φακέλου της υπό κρίση διαφοράς σχετικά με την επιβολή τέλους επανασύνδεσης ύδρευσης χρηματικού ποσού 200 ευρώ, θα θέλαμε να παρατηρήσουμε τα παρακάτω:
α) Το υπό κρίση τέλος επανασύνδεσης δεν αναφέρεται στο άρθρο 10 του ν. 1069/1980, με τις διατάξεις του οποίου απαριθμούνται περιοριστικά οι πόροι της επιχείρησης και η επιβολή με τον Κανονισμό Ύδρευσης στερείται νομοθετικής εξουσιοδότησης. Ακόμα και αν θεωρηθεί ότι η επιβολή του τέλους προβλέπεται ως πόρος της επιχείρησης υπό την έννοια της δαπάνης για τη σύνδεση υδρεύσεως, το σχετικό χρηματικό ποσό τελεί σε προφανή, υπέρμετρη αναντιστοιχία σε σχέση με την ανταποδοτικότητα της υπό κρίση παρεχομένης υπηρεσίας (βλ. και υπ' αριθ. 16/19-08-2010 εγκύκλιο Υπουργείου Εσωτερικών), λαμβάνοντας υπόψη
α) το γεγονός ότι το κόστος λειτουργίας του δικτύου χρηματοδοτείται ήδη από τα λοιπά ειδικώς προβλεπόμενα τέλη ύδρευσης και β) τα συνήθη τέλη επανασύνδεσης που επιβάλλονται από άλλους παρόχους σχετικών υπηρεσιών. Επιπλέον, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η επιχείρηση δεν υπέβαλε στην Αρχή μας τις σχετικές αποφάσεις του Δ.Σ. του Δήμου Πάρου καθώς και τα Ειδικά Ενημερωτικά Τεύχη Καταναλωτή του άρθρου 19 του ν. 1069/1980 όπως ισχύει , όπως της ζητήθηκε.
β) Εφόσον το τέλος επανασύνδεσης έχει ως νόμιμη βάση την αξίωση αποζημίωσης της επιχείρησης (βλ. ΑΚ 297 επ, 380 επ) από τη μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων των
αντισυμβαλλομένων της, η προφανής δυσαναλογία του με το εύλογο κόστος επανασύνδεσης καθιστά τον σχετικό συμβατικό όρο άκυρο σύμφωνα με τα εδ. λ' και λβ' του άρθρου 2 του ν. 2251/1994, όπως ισχύει, το άρθρο 179 ΑΚ για την καταπλεονεκτική δικαιοπραξία και τις επιταγές τις καλής πίστης 281, 288 ΑΚ.
γ) Η αξίωση της ανωτέρω οφειλής, με την απειλή της διακοπής υδροδότησης αποτελεί αθέμιτη εμπορική πρακτική, η οποία χρησιμοποιεί κατάχρηση επιρροής εμποδίζοντας τη
συναλλακτική ελευθερία του καταναλωτή (βλ. άρθρο 9ζ ν. 2251/1994) ενώ είναι και αντίθετη με τις επιταγές της καλής πίστης και τις συναλλακτικές υποχρεώσεις ασφάλειας και πρόνοιας, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη και τους κινδύνους και τη διατάραξη που προκαλείται από τη διακοπή της παροχής ύδρευσης στην σωματική, ψυχική, ηθική και κοινωνική υπόσταση του καταναλωτή, ιδιαίτερα δε όταν αυτή βασίζεται σε παράνομη αξίωση (βλ. 57, 281, 288, 914, 932 ΑΚ και άρθρο 8 του ν. 2251/1994, όπως ισχύει).
